Agnieszka Lingas-Łoniewska "Wszystko wina kota!" (Wydawnictwo Novae Res)

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: piątek, 19, maj 2017 09:11

Jak tak można!? Zwalać całą sprawę na niewinnego rudego kocura, który tylko chciał się zdrzemnąć w wygodnym miejscu?! A że to miejsce było akurat w sypialni sąsiada, to już szczegół.... To dwunożni narozrabiali, a ich perypetie z werwą i humorem opisała "dilerka emocji", autorka ponad dwudziestu książek, w których swobodnie łączy różne gatunki. Spod pióra Agnieszki Lingas-Łoniewskiej wychodzą powieści obyczajowe z domieszką sensacji, romanse zmiksowane z kryminałami, komedie romantyczne i historie z kręgu New Adult.
24 maja 2017 r. odbędzie się premiera jej najnowszej książki, określanej jako romantyczna komedia omyłek.  Szczęśliwie "Wszystko wina kota!" jest już za mną i przyznam, że mam teraz minę jak kot nad miseczką śmietany. Są powody do mruczenia! 

Autorka na przemian oddaje głos bohaterom w krótkich rozdziałach sygnowanych odpowiednimi imionami. Czytelnik poznaje Lidkę, zakręconą autorkę popularnych powieści, ukrywającą się pod pseudonimem Róża Mak, jej sąsiada - przystojnego Jeremiego (który ma za sobą tajemniczą przeszłość) oraz grono jej przyjaciółek, z którymi można konie kraść. Karolina - agentka literacka namawia ją na pisarski "coming out", sama zaś musi odnaleźć się w sytuacji, gdy po wielu latach pojawia się ojciec jej dorosłego już syna. Tatiana, poważna pani prezes, waha się, czy zaufać sporo młodszemu od niej, zakochanemu po uszy mężczyźnie. Natomiast nad pozornie idealnym małżeństwem Anety zawisło widmo zdrady... Panie mają co omawiać podczas swoich "sabatów" przy winie i przekąskach. Lidka ulega czarowi sąsiada "surfera" - mają  zbieżne gusta muzyczne. Jednocześnie pod pseudonimem Róży nawiązuje mejlową korespondencję z niejakim Jackiem Sparrowem, blogerem, który wnikliwie recenzuje jej kolejne książki, obserwuje rozwijanie warsztatu i wytyka błędy. To właśnie on ma przeprowadzić z nią wywiad...

Ten lekki zarys fabuły nie oddaje wszystkiego, co w niej się znajduje. Tam aż kipi od emocji. Od rozbawienia do oburzenia tylko krok. Sympatyzując z Lidką vel Różą i jej przyjaciółkami nie można pozostać obojętnym na burzliwe zmiany w ich życiu. Czytelnik ma poczucie, że wie więcej niż bohaterowie, ale z przyjemnością śledzi ich perypetie, ciekawy jak to wszystko się ostatecznie rozwikła i ułoży. 

"Wszystko wina kota!" kojarzy się w pewien sposób z filmem "Masz wiadomość". Nie jest to bynajmniej zarzut, dla mnie to skojarzenie  ma bardzo pozytywną wymowę. Dodatkowo dość łatwo wyobrazić sobie nową powieść Agnieszki Lingas-Łoniewskiej w wersji filmowej.
Zastanawiałam się, jaki jest przepis na dobrą komedię romantyczną?  Na pewno między głównymi  bohaterami przeciwnej płci musi iskrzyć, jeśli występuje grono przyjaciółek to każda wnosi do opowieści swój wątek, oprócz tematyki miłosnej powinno pojawić się coś jeszcze, jakiś motyw tajemnicy z przeszłości, dramatyczna sytuacja itp. I to wszystko tu znalazłam. Plus lekki styl, żywy język, ciepły i mądry przekaz.
Takie właśnie powinny być idealne komedie romantyczne - prawie czterysta stron doskonałej zabawy, emocji, wzruszeń, dużo pozytywnej energii i oczywiście szczęśliwe zakończenie.

Kolejne moje skojarzenie, także pozytywne - to twórczość lubianej pisarki Nory Roberts, szczególnie ta, w której między bohaterami owszem  rodzi się uczucie, ale ostre riposty latają z kosmiczną prędkością, a zwroty akcji zaskakują.  Poza tym obie autorki potrafią świetnie łączyć romans z sensacją, czy innymi elementami, tak by czytelnik wciągnął się po uszy w fabułę.

Trudno nie ulec wrażeniu, że autorka dobrze się bawiła przy pisaniu tej lekkiej, ale nie pustej historii i ten dobry humor starała się przesłać czytelnikom. Z przymrużeniem oka podjęła temat relacji między pisarskim a blogerskim światem. Opowiedziała o miłości, przyjaźni, zaufaniu, o tym, że życie pisze najlepsze scenariusze, często niesamowicie zaskakujące i o tym, że nie można tracić czasu i marnować uczuć. 

Nie bez powodu pierwotnie ta książka miała nosić tytuł "Hamburgery w płatkach róż". Ta metafora bowiem niezwykle trafnie określa elementy składowe życia, niezależnie, czy chodzi o popularną pisarkę, czy urzędniczkę skarbówki. Oto krótki cytat:
„Życie to nie tylko cholerne kwiatuszki. Czasami to pot, krew i łzy. I nie tylko romantyczne płatki róż. Czasami to tłusty i prosty hamburger" ( s. 284)

Niestety, nie obędzie się bez łyżeczki dziegciu...  Za mało kota! Tytułowy bohater był "spiritus movens" głównego wątku, można rzec, że wziął sprawy w swoje łapy. Potem niejako zniknął czytelnikom z oczu. Cóż, jak to kot, chodzi własnymi ścieżkami. Jednak sądzę, że wszyscy "kociolubni" czytelnicy mogą być lekko rozczarowani, że rudy James nie zajął więcej miejsca w powieści. 

Oczywiście,  wrocławska pisarka nie byłaby sobą, gdyby nie zaopatrzyła powieści w playlistę. Bohaterowie słuchają głównie dobrych rockowych kawałków, pojawiają się m.in. Metallica, Within Temptation, Linkin Park, Arctic Monkeys, Audioslave, Kings of Leon. Na końcu książki znajdziemy pełny spis utworów. Można je odsłuchać w sieci, w przygotowanej specjalnie składance. 

Zachęcam zatem do czytania i słuchania muzyki w tle. "Wszytko wina kota!" zapewni dużo wrażeń, emocji, uśmiechów i wzruszeń. 

Beata Ostrowicka "Elementarz przyrodniczy" (Nasza Księgarnia)

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: czwartek, 18, maj 2017 11:09

W serii "Poczytam Ci, mamo" pojawił się kolejny - po "zwykłym" i matematycznym - elementarz autorstwa Beaty Ostrowickiej z ilustracjami Katarzyny Kołodziej. Tym razem tematem wiodącym jest przyroda. Zagadnienia poruszone w tej książce stanowią materiał zgodny z podstawą programową edukacji wczesnoszkolnej dla klas 1-3.  Ponadto są to tematy znane i bliskie współczesnym dzieciom. "Elementarz przyrodniczy" nie jest jednak podręcznikiem. Może być natomiast jego ciekawym uzupełnieniem, czy też  wcześniejszym wprowadzeniem do świata wiedzy o naturze.  Spokojnie mogą go poznawać już przedszkolaki.

Bohaterami są  dzieci znane  z wcześniejszych tomów - Lena, Antek, Julek oraz ich szkolni koledzy i koleżanki. Nie zabraknie także kotka Itka i psa Dodka.
Wraz z nimi mali czytelnicy będą mogli przeżyć wiele przygód z przyrodą w roli głównej. Poznają m.in. specyfikę pór roku, znaczenie wody i powietrza, zjawiska atmosferyczne, cechy krajobrazu,  zasady bezpieczeństwa przy postępowaniu ze zwierzętami, piramidę żywieniową. Odwiedzą przytulisko dla chorych i starych zwierzaków. Dowiedzą się, dlaczego trzeba segregować śmieci, jak dbać o środowisko, skąd się bierze prąd. Mogą także z bohaterami wykonać  doświadczenia i wyhodować roślinki. Wiedza, jaką wyniosą, jest nie tylko teoretyczna, ale i przyda się w praktyce - np. o tym, że nie wolno głaskać napotkanych obcych psów,  a do sklepu dobrze jest zabrać szmacianą torbę.

Charakterystyczne cechy tego elementarza to: poręczny format zbliżony do kwadratu, duża czcionka - idealna dla  dzieci, które dopiero wprawiają się w sztukę czytania, kolorowe i zabawne ilustracje z komiksowymi dymkami, merytoryczne, ciekawe treści podane w przystępny sposób. Atrakcyjna jest także nawet wyklejka - na mapie świata rozmieszczono kolorowe wizerunki zwierząt zgodnie z ich występowaniem.

Lektura tej książki jest przyjemnością, a zawarta w niej wiedza sama wchodzi do głowy małych uczniów.  Elementarze Beaty Ostrowickiej łączą przyjemne z pożytecznym, bawią i uczą jednocześnie, rozwijają wyobraźnię, inspirują do poznawania  różnych dziedzin oraz podejmowania działań.  Autorka doskonale wie, czym ująć dziecięcego odbiorcę, a i dorosłym podobają się te sposoby.  Humorem, fantazją i pomysłowością można bowiem o wiele więcej wskórać niż typowym, zwykłym przekazywaniem treści. 

Serdecznie polecam "Elementarz przyrodniczy" małym odkrywcom i ich rodzicom. Ciekawe, czy ukażą się jeszcze inne elementarze, historyczny, a może muzyczny?

Adrian Bednarek "Spowiedź diabła" (Novae Res)

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: czwartek, 18, maj 2017 10:56

Autor: Diana Kobylska

Tego spotkania myślałam, że już się nie doczekam. Co chwilę sprawdzałam, czy przypadkiem gdzieś nie pojawiła się informacja o kolejnej części, jakaś zapowiedź, że moja cierpliwość nie będzie narażana na większy wysiłek. I oto jest. Diabeł z Krakowa wrócił. I po przeczytaniu, stwierdzam, że mogłam poczekać aż wyjdzie co najmniej kolejna część, aby oszczędzić sobie tej tortury oczekiwania. Bo pozostawienie czytelnika w takim momencie bez odpowiedzi powinno być karalne. 

Adrian Bednarek powraca z kolejną porcja wrażeń fundowanych przez Kubę Sobańskiego. Ale nie tylko. W Spowiedzi Diabła, to nie demony popychają go do działania, nawet nie nieudolni naśladowcy, którzy się pojawiają, a zagrożenie jakie niesie za sobą wyjście z odwyku żądnej zemsty Julii Merk.

W poprzedniej części Kuba uśpił swoje demony składając im w ofierze jedyną kobietę, która w jego mniemaniu mogła go zrozumieć- Adę Remiszewską. Córka Rozpruwacza z Krakowa zapewniła kilkuletnią przerwę w koszmarach i nieustającej chęci ponownego skrzywdzenia jakiejś kobiety. Ale oto w życiu Kuby na nowo pojawia się Julia, a do tego jeszcze siedemnastoletnia Sonia. Taka mieszanka może doprowadzić tylko do erupcji emocji, a ta do kłopotów w raju.

Kuba po celowo przegranym procesie Rozpruwacza z Krakowa założył własną kancelarię adwokacką. W najtrudniejszym momencie kiedy rozpaczał po Adzie, koło ratunkowe jak zwykle rzuciła mu Sandra, z którą postawili kancelarię na nogi i weszli w spółkę. Jak na karnistów przystało, zajmują się obroną ludzi oskarżanych o najgorsze przestępstwa- zabójstwa, gwałty. Robią to jednak na tyle skutecznie, że najbogatsza rodzina z małopolski zatrudnia ich do obrony nastolatki oskarżonej -i to nie bezpodstawnie- o zabicie swojego brata bliźniaka. Dwa miliony za wygranie sprawy nie pozostawiają wątpliwości, że „Dream Team” Kuba i Sandra sprawę wezmą. 

Sonia nie jest zwykłą nastolatką. Kuba zauważa to od razu, jednak nie  do końca jest w stanie określić co tak naprawdę fascynuje go w tej dziewczynie. Początkowo ich relacja jest czysto służbowa, jednak podobne doświadczenia z dzieciństwa i wczesnej młodości zbliżają ich na tyle, że Sobański opowiada jej o swojej siostrze. Do tej pory, o tym że miał siostrę wiedziała tylko Julia. Ta jednak, w przeciwieństwie do Soni nigdy nie usłyszała jak naprawdę zginęła Klara.

Julię już trochę znamy, była dziewczyna Kuby, którego zostawiła z błahych w jego mniemaniu powodów i związała się z Tomaszem Rogowskim, wrobionym przez Sobańskiego  tak umiejętnie, że nawet największe i najmądrzejsze głowy policji nie miały wątpliwości, że był on Rzeźnikiem Niewiniątek. Uzależniona od twardych narkotyków, zresztą też przez Kubę, powraca, ku zdziwieniu wielu po przezwyciężeniu nałogu, jako autorka bestsellerowej książki „Sypiałam z Rzeźnikiem Niewiniątek”. Nie zdaje sobie nawet sprawy, że jej powrót i plany wobec Kuby budzą po długim śnie prawdziwego Rzeźnika. 

Kuba nie zabija tym razem, dlatego, że tego potrzebuje, nie dla kolejnej wizualizacji morderstwa swojej siostry, którą zabił za szybko i nie cierpiała wystarczająco, więc teraz inne cierpią za nią i przez nią. Nie dla pozbycia się demonów choć na chwilę. Tych już się pozbył. Odczuwa wręcz niechęć do tego co musi zrobić. Zabija jednak, bo wie, że jego Raj jest zagrożony. 

Podziwiam Autora za stworzenie tak skomplikowanej a zarazem prostej postaci jak Kuba Sobański. To doprawdy Majstersztyk. Polecam każdej osobie o trochę twardszych nerwach, gdyż autor raczy nas-zupełnie jak w poprzednich częściach- bardzo realistycznymi opisami zbrodni Rzeźnika, jego naśladowców i podopiecznej. Jest to pozycja, której żaden fan Thrillerów nie powinien pominąć. Mam tylko nadzieję, że na rozwinięcie epilogu, które jest wbijające wręcz w fotel, nie będziemy musieli czekać kolejne półtora roku.

Agnieszka Lingas-Łoniewska "Wszystko wina kota!" (Novae Res)

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: piątek, 12, maj 2017 10:07

Agnieszka Lingas – Łoniewska zauroczyła mnie powieścią „W szpilkach od manolo”, w której w zabawny sposób, z dystansem przedstawia korporacyjny świat. Wrocławska pisarka kolejny raz udowadnia, że warto podążać za marzeniami, warto mieć przyjaciół, a miłość to największy atut o który trzeba dbać.

Pamiętacie film „Lejdis” z nieco naiwną Edytą Olszówką jako Łucją, ekscentryczną Anną Dereszowską jako Korba – Karolina Korbowicz, Magdaleną Różczką czy wreszcie z bizneswoman Gośką zagraną przez Izabelę Kunę? Ten kultowy film widziała prawie każda kobieta, matka, przyjaciółka, kochanka. Skłamałabym, twierdząc, że czytając „Wszystko wina kota!” skojarzenia z „Lejdis” były mi obce. Wręcz przeciwnie.

Cztery przyjaciółki spotykają się regularnie urządzając imprezy zakrapiane alkoholem, dzieląc się swoimi problemami, słabościami lub po prostu relacjonując dzień powszedni. Każda z nich ma inne usposobienie, inną sytuację zawodową, prywatną. Każda z nich napotyka na swojej drodze mniejsze lub większe problemy i wreszcie każda inaczej je rozwiązuje. Niewątpliwie wszystkie, od wielu lat, trzymają się razem. I na tym polega ich siła wielkiej przyjaźni.

Lidia Makowska vel Róża Mak to poczytna pisarka powieści romantycznych. Pisze pod pseudonimem, nie chodzi na spotkania autorskie, nie udziela wywiadów, a mimo tego ma olbrzymie, wierne grono czytelników i recenzentów. Jednym z nich jest Jack Sparrow, tajemniczy mężczyzna prowadzący popularnego bloga recenzującego literaturę. Sparrow podobnie jak Róża Mak to pseudonim. Opiniotwórczy recenzent, z  sobie tylko znanych powodów czyta każdą wydaną przez Różę Mak powieść po czym ją ocenia. Oczywiście, jak można się domyślić, recenzje wychodzące z pod jego pióra nie do końca satysfakcjonują autorkę bestselerów Różę Mak vel Lidię Makowską. Pewnego dnia, pod wpływem impulsu wysyła mu wiadomość… Jakie będą tego konsekwencje? Zapewniam, że nie będziecie się nudzić. Ale to nie wszystko! Lidka poznaje również uroczego sąsiada Jeremiego, którego podejrzewa o homoseksualizm… Wielka szkoda, bo obiekt jest naprawdę godny uwagi.

Czytając „Wszystko wina kota!” oglądamy „od kuchni” wydawniczy świat, w którym Agnieszka Lingas – Łoniewska świetnie funkcjonuje od kilku lat, co dodaje realizmu i pikanterii całej sprawie. Kto jak nie pisarka lepiej przedstawi kulisy swojej codzienności z jej wszystkimi bolączkami? Każda przedstawiona w powieści postać ma swoje miejsce i zaręczam, że nie znalazła się tam przypadkowo. Zatem poznajemy Tatianę, singielkę i bizneswoman w jednym, Anetę wraz z rodziną, wreszcie samotną matkę Karolinę, która jest agentką literacką głównej bohaterki. Powieść podzielona jest na rozdziały zatytułowane imionami bohaterów. Pisana jest z pozycji narratora pierwszoosobowego, przez co zyskuje, bowiem przybliża czytelnikowi każdą z postaci, jednocześnie zdradzając tylko tyle ile w danym momencie potrzeba. I niech nie zmyli się ten, kto sądzi, że tytułowy i okładkowy rudy kot znalazł się w powieści Agnieszki Lingas – Łoniewskiej przypadkowo. O nie! Autorka nie zapomniała o nim i ma on swoje pięć minut w całej historii.

„Wszystko wina kota!” to niewątpliwie powieść dedykowana dla romantyków obu płci, dla miłośników kotów i szczęśliwych zakończeń. Bez wątpienia nadaje się na wiosenno – letnie wieczory z kieliszkiem wina w dłoni. Trudno powiedzieć czy to za sprawą kota, czy przystojnego Jeremiego, czy pisarki i jej przygód, ale niewątpliwie od lektury trudno się oderwać. Agnieszka Lingas – Łoniewska sprytnie zastawiała na czytelnika pułapkę zamykając rozdziały w najbardziej wyczekiwanych momentach. Nie ma więc innej możliwości jak czytać dalej. A co dalej? Kto jest kim w powieści i czy na pewno wszystkiemu winny jest kot? Dajmy się porwać lawinie wydarzeń, dajmy wciągnąć się w sam środek fabuły, naprawdę warto! Wrocławianka przygotowała dla swojego czytelnika nie lada niespodziankę. Lepszego scenariusza nie napisało życie. Lekka, dynamiczna opowieść o przyjaźni, miłości i problemach dnia codziennego.

Wraz z premierą „Wszystko wina kota!” autorka zyska nowych czytelników, zaś zdecydowanie straci koci świat. Każdy szanujący się kot będzie z zazdrością spoglądał na obiekt zainteresowania w dłoniach właściciela oraz wyczekiwał momentu odłożenia owego obiektu na regał. Polecam serdecznie! Najlepiej smakuje w obecności mruczącego kota!