10 pytań do ... Aliny Białowąs oraz konkurs

Szczegóły

Kategoria: Wywiady

Utworzono: wtorek, 15, styczeń 2013 19:33

Urodziła się 17 kwietnia we Wrocławiu i mieszka w nim do dzisiaj. Nie wyobraża sobie życia bez książek. Swoją przygodę z pisaniem zaczęła od pamiętników w szkole podstawowej. Pamiętniki przepadły podczas przeprowadzki, ale pasja pisania została. Od dziesięciu lat publikuje swoje opowiadania w czasopismach dla kobiet. Interesuje ją psychika kobieca i jej dojrzewanie do różnych etapów życia. Lubi obserwować ludzi. Ma ogromne poczucie humoru i dużo pozytywnej energii, którą chętnie obdarza znajomych. Marzyła o zawodzie dziennikarki, ale życie napisało dla niej inny scenariusz.

10 PYTAŃ DO ...  Aliny Białowąs

Agnieszka Grabowska- Mam za sobą lekturę Pani debiutu powieściowego i chciałabym zapytać, jak długo i w jaki sposób powstawała „Galeria uczuć”?

Alina Białowąs - Pomysł napisania książki dla kobiet, które, zajęte wychowaniem dzieci, zapominają o swoich marzeniach, albo odkładają je na później, pojawił się, gdy sama znalazłam się w takiej sytuacji. A, że kiedyś, jeszcze w podstawówce, a później w ogólniaku, pisałam pamiętniki - wróciłam do pisania. Chciałam, aby moja książka napisana była stylem lekkim, zabawnym, ale, by mówiła o problemach, z którymi często borykają się mężatki, matki dzieciom. Wymyśliłam sobie postać bohaterki, dałam jej imię, trochę wad, trochę zalet, otoczyłam ją rodziną, przyjaciółmi,  zatrudniłam ją w sklepiku z bibelotami, i od tego momentu Ola zaczęła marzyć o zrealizowaniu swoich dawnych pasji, pokonując jednocześnie problemy, które, często sama sobie stwarzała, nie zawsze panując nad uczuciami i emocjami. Napisanie całości zajęło mi, z małymi przerwami, rok.

10 pytań do ... Tomasza Białkowskiego oraz konkurs

Szczegóły

Kategoria: Wywiady

Utworzono: niedziela, 13, styczeń 2013 11:35

 Tomasz Białkowski – polski prozaik z ciekawym dorobkiem literackim. Debiutował w 2002 roku zbiorem opowiadań „Leze”. Później wydał powieści: „Dłużyzny”, „Pogrzeby”, „Mistrzostwo Świata”, „Zmarzlina” i „Teoria ruchów Vorbla”.

Napisał również sztukę „Drzewo”. Jego książki były wielokrotnie nagradzane.

Wiosną 2012 roku ukazała się powieść kryminalna pod tytułem „Drzewo morwowe”, bardzo dobrze przyjęta przez czytelników i recenzentów. Jej kontynuacją jest „Kłamca”. Pisarz pracuje nad ostatnią częścią trylogii, zatytułowaną „Król Tyru”.

Blog autora: www.tomaszbialkowski.blogspot.com

10 PYTAŃ DO.... Tomasza Białkowskiego

Beata Sarnowska – Jakie emocje Panu towarzyszyły, gdy dowiedział się Pan, że „Zmarzlina”, czy „Teoria ruchów Vorbla” została doceniona Wawrzynem (Literacka Nagroda Warmii i Mazur).

Tomasz Białkowski – Laureat dowiaduje się o nagrodzie dopiero podczas gali. Napięcie zatem jest ogromne. „Zmarzlina” zdobyła nagrodę czytelników, co jest dla mnie niezwykle cenne. Drugą z nagród przyznaje już jury. Kiedy w maju ogłaszana jest finałowa piątka zaczynają się spekulacje. Kto tym razem? Zaczyna się swoista giełda nazwisk. Otrzymali ją przecież tacy pisarze jak m.in. Orłoś, Kruk, Kowalewski, Sieniewicz. Autor zwycięskiej książki ma świadomość, że, było nie było, przechodzi do historii. Ja byłem nominowany po raz trzeci. Co niektórzy twierdzili, że jestem murowanym faworytem. To tylko jeszcze bardziej stresowało. Ale radość po ogłoszeniu jest nieprawdopodobna! Życzę takich emocji każdemu pisarzowi, który znajdzie się w kręgu nominowanych.

Wywiad Agnieszki Lingas - Łoniewskiej z autorami "Isabelle" - MariuszemWieteską i Sabiną Waszut

Szczegóły

Kategoria: Wywiady

Utworzono: piątek, 11, styczeń 2013 15:45

 Agnieszka Lingas-Łoniewska:

Witam serdecznie. Rozmawiamy przy okazji premiery Waszej wspólnej powieści „Isabelle”, nad którą nasz portal objął patronat. Jestem po lekturze tej książki, niedawno ukazała się też recenzja na naszej stronie Czytajmy Polskich Autorów i muszę przyznać, że bardzo jestem ciekawa osób, które napisały tak magiczną powieść. Czy pamiętacie kto wpadł pierwszy na ten pomysł?

Sabina Waszut: Powinnam powiedzieć, że Mariusz, bo to ja usłyszałam od niego „a teraz piszemy książkę”. Myślę jednak, że pomysł na wspólną powieść zakiełkował już wcześniej. Znałam jego książki, on czytał moje miniatury i chyba wspólnie poczuliśmy,  że z tej mieszanki stylów może powstać coś fajnego.

 
Mariusz Wieteska: Nikt nie wpadł. Pomysł się urodził, to „wpadka” dwóch osób, które mają wspólne zainteresowania, aspiracje i wspólny cel. Dlatego też pomysł stał się dzieckiem, które na plaży buduje zamki z piasku. Te zamki, powstałe dzięki wyobraźni są prawdziwe.

ALŁ.: Jak wyglądał proces twórczy, czy możecie zdradzić (oprócz tego, co znajdziemy w posłowiu) jak pisze się książkę w duecie?

SW:  Nie miałam wcześniej doświadczenia w „samodzielnym pisaniu”, więc plusy i minusy pisania w duecie uznałam za naturalne. Oczywiście spory były codziennością, ale w marę szybko dochodziliśmy do porozumienia. Na początku było też kilka problemów czysto technicznych, np. nie miałam pojęcia, jak zrobić półpauzę.  

MW: Piszę się trudno i łatwo. Trudno bo nieraz kłótnia, a może spór przyćmiewał ideę, która była motorem do powstania książki. Ale najczęściej było łatwo, bo przy powstawaniu powieści towarzyszył nam wspólny śmiech, który łączył mnie ze współautorką w chwilach, kiedy byliśmy oboje bezradni. Zaprzyjaźniliśmy się dzięki trudnościom, zamkniętym, jak kamień w pierścionku. Ów powstały pierścionek, daje satysfakcję, bo powstał z niczego, a jednak dzięki czemuś.

Wywiad z Marią Ulatowską

Szczegóły

Kategoria: Wywiady

Utworzono: poniedziałek, 07, styczeń 2013 15:56

Autor: Mariola Zaczyńska

Do literatury weszła szturmem: pojawiła się znienacka i na dobre została,

wdrapując się lekko i z wdziękiem na szczyty list bestsellerów.

Maria Ulatowska. Dla przyjaciół Rysia.

Podczas Festiwalu Literatury Kobiecej Pióro I Pazur zdobyłaś wyróżnienie za najbardziej spektakularny debiut roku. Spodziewałaś się takiego rozwoju wypadków?

Hmmm.. Tak sobie pomyślałam: zadebiutowałam w 2011 r. wydając aż trzy powieści w ciągu roku, z których każda sprzedawała się i do tej pory sprzedaje bardzo dobrze... Po cichu uznałam, że mam szansę... i na szczęście jury było tego samego zdania! Chyba zasłużyłam na tę nagrodę. Ogromną radość przyniosło  mi też wyróżnienie przyznane przez Czytelniczki.

Ten uśmiech mówi wszystko!

Rysia z urokiem miota się po scenie przepięknego siedleckiego teatru, uhonorowana, szczęśliwa i dumna.