"Wściekła skóra" Agnieszka Miklis (Videograf)

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: wtorek, 19, marzec 2013 13:30

 O granicach człowieczeństwa, które niezwykle łatwo jest przekroczyć. O niskich i prostych instynktach, które niekiedy kierują ludźmi. O uprzedzeniach, zarówno rasowych, jak i narodowościowych. O próbie znalezienia piękna w brudnym, pozbawionym zasad świecie. O pragnieniu miłości. Nie, to nie kolejna opowieść o funkcjonowaniu w postapokaliptycznej rzeczywistości. To historia dziewczyny, Roswity Rein, która wraz z innymi gastarbajterami z Polski trafia do ośrodka Noord Riesen w Holandii i rozpoczyna pracę w fabryce Obst Masters.

Roswita jest zagubioną, nieśmiałą i zakompleksioną dziewczyną, o niepozornej powierzchowności, ale żywej inteligencji i wielu innych zaskakujących walorach. Wciąż nie wie, co ma robić ze swoim życiem, rzuca studia, para się różnymi zajęciami i pozostaje w wiecznym konflikcie z ojcem i matką. Wyjazd do pracy w Holandii upatruje jako swoją szansę na lepsze życie, tak jak setki innych kobiet i mężczyzn posiadających podwójne obywatelstwo.

"Heterezada" Maja Porczyńska (MWK)

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: poniedziałek, 18, marzec 2013 11:39

Autor: Sylwia Szymkiewicz - Borowska

Mała, niepozorna, a taka intrygująca.

Nie da się ukryć, że gdyby nie opis z obwoluty powieści Heterezady, pewnie nie zdecydowałabym się na jej lekturę. Przyciągała mnie jednak ta cała korporacja, porzucenie, nowe wyzwania, nowe związki... i stara miłość. Zamarzyła mi się fajna, ale lekka i przyjemna książka i pomyślałam, że właśnie na taką trafiłam. Czy faktycznie? O tym poniżej.

Blanka Dmochowska to trzydziestoparoletnia karierowiczka z Łodzi, która żadnych wyzwań się nie boi.

"Zwolnij kochanie ..." Anna Rybkowska (Lucky)

Szczegóły

Kategoria: Recenzje

Utworzono: sobota, 16, marzec 2013 19:30

Autor: Katarzyna Pessel

Co można zrobić w imię miłości? A może pytanie powinno brzmieć czy są jakieś granice w tej grze, gdzie podobno wszystkie chwyty są dozwolone? Jak daleko można posunąć się by zdobyć lub utrzymać uczucie? Gdzie przebiega granica pomiędzy miłością a obsesją? Na te znaki zapytania każdy odpowiada sobie sam. Każde uczucie jest inne, każdy człowiek odczuwa inaczej i tylko jedno jest wspólne – decyzje podejmowane w imię miłości zawsze mają wpływ na to jak będą wyglądać dalsze życiowe ścieżki …

Co czuje się kiedy otwierając oczy nie poznajesz nikogo i niczego wokół siebie, nawet własnej osoby?

Wywiad z Mają Porczyńską - autorką "Heterezady"

Szczegóły

Kategoria: Wywiady

Utworzono: piątek, 15, marzec 2013 15:04

Autor: Katarzyna Pessel

Wywiad z Mają Porczyńską 

- autorką "Heterezady"

Maja Porczyńska, miłośniczka muzyki lat osiemdziesiątych, samochodów i kryminałów, interesująca się starożytnym Egiptem, zbiera aforyzmy, uwielbia dalekie podróże, filmy, rozmowy z przyjaciółmi i półwytrawne różowe wino. Jest tłumaczem przysięgłym języka niderlandzkiego, jej wzorem jest Ernest Hemingway, podziwia go za piękny, niepowtarzalny styl, wrażliwość i umiejętność wyrażania głębokich myśli w prosty sposób. Pisanie jest dla niej ujściem dla kłębiących się przemyśleń, wrażeń i doświadczeń, dla historii, którymi warto dzielić się z Czytelnikami. Jest źródłem radości, ale i zadumy. W 2007 roku ukazał się jej debiutancki zbiór opowiadań pt. „Bliżej, niż myślisz” (Wydawnictwo TELBIT). Nakładem wydawnictwa MWK na początku 2013 r. została wydana „Heterezada”.

Katarzyna Pessel: „Heterezada” jest już drugą książką w Twoim dorobku,  pierwszą był zbiór opowiadań „Bliżej, niż myślisz”. Czy tematyka tych tytułów ma punkt wspólny?

Maja Porczyńska: Te dwie pozycje różnią się przede wszystkim gatunkiem literackim. „Bliżej, niż myślisz” to zbiór 26 opowiadań, zaś „Heterezada” to powieść obyczajowa z wieloma bohaterami i wątkami pobocznymi. Jeśli miałabym podać jakiś wspólny mianownik, to chyba byłaby to warstwa psychologiczna postaci – lubię zgłębiać zakamarki psychiki ludzkiej, pokazywać wewnętrzną walkę bohaterów z ich ograniczeniami, przemyśleniami, zahamowaniami, obawami, całym wachlarzem emocji. Nie jest to jednak łopatologiczna psychoanaliza. Przedstawiam świat widziany oczami postaci, z którymi Czytelnik może się utożsamiać, nie oceniam ich zachowania, chociaż Blanka na przykład momentami bardzo mnie denerwowała swoim uporem, zaś Darek swoim niezdecydowaniem.